شهید مصطفی چمران:

امام زمان در میان ما حاضر است و در میان ما زندگی میکند.

او ما را می بیند

ولی ما از دیدنش محروم هستیم.

ماییم که قلب و رو حمان از بار گناه پوشیده شده است

و قادر نیستیم وجود مبارکش را درک کنیم او از ما غیبت نکرده

ماییم که از او غیبت کرده ایم....

این آخرین رجز بچه شیعه هاست...

اتمام حجت شان با دشمن خداست...

یک ذره از خاک زینب اگر جابجا شود...

به مرتضی علی قسم قیامت به پاشود...

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان!
قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به این نوشته بگویید «داستان»

من خسته ام از آتش و از خاک، از زمین
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان!

آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کویر
باران بیار و باز بباران از آسمان

- اهل بهشت یا که جهنم؟ خودت بگو!
- آقا اجازه! ما که نه در این و نه در آن!

«یک پای در جهنم و یک پای در بهشت»
یا زیر دستهای نجیب تو در امان!


باشد! صبور می شوم اما تو لااقل
دستی برای من بده از دورها تکان...


آقا اجازه! خسته ام از این همه فریب،
از های و هوی مردم این شهر نا نجیب.

آقا اجازه! پنجره ها سنگ گشته اند،
دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب.

آقا اجازه! باز به من طعنه می زنند
عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب.

«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می کنند
«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب!

آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود،
«آدم» نمی شویم! بیا: ماجرای «سیب»!

باشد! سکوت می کنم اما خودت ببین..!
آقا اجازه! منتظرند اینهمه غریب

اللهم عجل لولیک الفرج